Pawie oczka, jesień i ogólna nuda...

Na blogu nie pisałam już bardzo długo. Nie miałam ani czasu, ani weny, ale dzisiejszego wieczora wenę mam, czasu nadal za mało, ale trzeba go próbować zatrzymać. ;) Będzie znów o jesieni, bo niestety żadnych udokumentowań kulinarnych ostatnio nie robiłam, ale spróbuje to naprawić.
Najpierw o pewnym pawiu...,

którego spotkałam na jesiennym spacerze. Był bardzo towarzyski i żarłoczny... :)

 prawie złote drzewo... ( a prawie robi wielką różnicę)

jesienne słońce, które przedziera się przez  gałęzie drzew w parku

Więc mój post jeszcze nadal jesienny, ale kolejny obiecuję, że będzie o gotowaniu!

Miłego czwartku!